Avansert søk

Vanleg søk

Nynorskordboka 5 oppslagsord

tyrren

adjektiv

Opphav

norrønt tyrrinn; samanheng med tirre

Tyding og bruk

arg, sint, opperta

Døme

bli, vere tyrren på nokon for noko

Artikkelside

tyrefekting

substantiv hokjønn

Tyding og bruk

i Spania, Portugal, Sør-Frankrike og visse spansk-amerikanske land: det å tirre opp og sidan drepe ein tyr etter visse reglar, brukt som folkeforlysting

Artikkelside

tirre

tirra

verb

Opphav

kanskje frå lågtysk; samanheng med terge

Tyding og bruk

erte, terge, hisse opp

Døme

ikkje tirr han;
tirre hunden

Artikkelside

terge

terga

verb

Opphav

lågtysk tergen ‘rive i, tirre’; samanheng med tirre

Tyding og bruk

erte
Døme
- ho kan terge på seg ein stein
eggje opp, tirre
Døme
- terge ein hane
småkjekle

Artikkelside

erte

erta

verb

Opphav

norrønt erta

Tyding og bruk

drive ap med;

terge (1), tirre;

eggje (2)

Døme

erte nokon opp;
erte nokon på seg;
dei erta meg for brillene mine

brukt som adjektiv
- eit ertande smil;
- dei hadde ein ertande og lett tone mellom seg

Artikkelside