enkel
adjektiv
Opphav
frå lågtysk ‘einaste’; samanheng med ein (2Tyding og bruk
- som er av éi eining;
Døme
- enkle vindauge;
- enkel vegg;
- enkel tråd
- samansett av få delar;lite innfløkt;utan noko ekstra
Døme
- enkel reiskap;
- ein enkel melodi;
- enkel kost;
- enkel oppbygnad;
- ein enkel, men elegant kjole;
- gjere det enkelt
- brukt som adverb
- stova er enkelt møblert
- som krev lite;
Døme
- ha enkle vanar;
- leve eit enkelt liv;
- dei er enkle folk
- lett å forstå, gjere eller bruke;
Døme
- ei enkel oppgåve;
- dette er enkelt å svare på
- brukt som substantiv
- det er ofte det enklaste som er det beste
Faste uttrykk
- enkel konsonantkonsonantteikn som det ikkje er to etter einannan av;
enkelkonsonant;
til skilnad frå dobbel konsonant - enkelt tonelagtonem 1;
einstavingstonelag;
til skilnad frå dobbelt tonelag - ganske enkeltrett og slett;
beintfram- denne historia er ganske enkelt ikkje sann