Nynorskordboka
einig
adjektiv
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | |
| einig | einig | einige | einige |
| gradbøying | ||
|---|---|---|
| komparativ | superlativ ubunden form | superlativ bunden form |
| einigare | einigast | einigaste |
Opphav
frå tysk opphavleg ‘einaste’, jamfør norrønt einigr ‘nokon, ingen’; av ein (2Tyding og bruk
med same meining;
Døme
- vere einig med nokon i ein påstand;
- bli einige om framgangsmåten
Faste uttrykk
- bli einig med seg sjølvbestemme seg;
bli samd med seg sjølv - bli einig om nokoavtale noko;
bli samd om noko - vere einig i slutte seg til;
vere samd i