Avansert søk

Nynorskordboka 21 oppslagsord

hattemakar

substantiv hankjønn

Opphav

jamfør -makar

Tyding og bruk

person som lagar hattar;

jamfør modist (1)

Faste uttrykk

det er skilnad på kong Salomo og Jørgen hattemakar
det er skilnad på ein viktig, høgtståande person og ein vanleg person
kong Salomo og Jørgen hattemakar
ein viktig, høgtståande person og ein vanleg person;
jamfør det er skilnad på kong Salomo og Jørgen hattemakar
lova må vere lik for kong Salomo og Jørgen hattemakar

furunkel

substantiv hankjønn

Opphav

av latin furunculus ‘liten tjuv’

Tyding og bruk

djuptgåande betennelse kring ei hårrot;

uriaspost

substantiv hankjønn

Opphav

førsteleddet av Uria(s), som kong David sette til ei farleg krigsteneste, 2. Samuel 11

Tyding og bruk

utsett stilling, farleg plassering

Døme

formannsjobben der må vere ein uriaspost

svoll, svull

substantiv hankjønn

Opphav

norrønt svell n, sullr m

Tyding og bruk

byll, kong (1;
trote med våg i
Døme
- få ein svoll i baken, på fingeren
svell

sareptakrukke

substantiv hokjønn

Opphav

etter namnet på den fønikiske byen Sarepta, heimstaden til enkja som er omtala i 1. Kong 17,9–16

Tyding og bruk

overflodslager;

forråd som aldri går tomt

salomonisk

adjektiv

Opphav

etter namnet til Salomo, konge over Israel

Tyding og bruk

vel avvegen;

klok

Faste uttrykk

salomonisk dom
rettvis avgjerd;
etter den dommen kong Salomo sa fram i ei usemje mellom to mødrer (1. Kong 3,16–28)

salmist

substantiv hankjønn

Opphav

frå mellomalderlatin; av salme

Tyding og bruk

i bunden form eintal: kong David (som er ein mogleg forfattar av Salmane i Det gamle testamentet)

femte

adjektiv

Opphav

norrønt fimti

Tyding og bruk

rekkjetal til fem;

5.;

som er nummer fem (i ei rekkjefølgje)

Døme

femte gongen;
den femte juli – 5.7.;
kong Olav den femte;
i femte veggen – i lause lufta

Faste uttrykk

femte hjulet på vogna
til overs, unyttig, i vegen

bolde

substantiv hankjønn

Opphav

seint norrønt; mellomnorsk boldi

Tyding og bruk

baglar

substantiv hankjønn

Opphav

norrønt baglar, fleirtal av norrønt bagall; frå latin baculus ‘bispestav’

Tyding og bruk

tilhengjar av kyrkjepartiet i dei norske borgarkrigane omkring år 1200;

til skilnad frå birkebeinar

Døme

bisp Nikolas og baglarane kjempa mot kong Sverre

Side 2 av 3

Resultat per side: