Avansert søk

6 treff

Bokmålsordboka 0 oppslagsord

Nynorskordboka 6 oppslagsord

veninne, venninne

substantiv hokjønn

Opphav

av ven (1

Tyding og bruk

kvinneleg ven
Døme
  • gå ut med ei veninne

-inne

substantiv hokjønn

Opphav

norrønt -inna; frå lågtysk

Tyding og bruk

  1. suffiks brukt i nemning for ei kvinne med høg rang;
    i ord som grevinne og keisarinne
  2. suffiks brukt i nemning for kvinne ut frå eigenskap;
  3. suffiks brukt i nemning for kvinne ut frå yrke;
  4. suffiks brukt i nemning for hodyr;
    i ord som løvinne

hetære

substantiv hokjønn

Opphav

av gresk hetaira ‘kamerat, veninne’

Tyding og bruk

prostituert, ofte kultivert, kvinne i det gamle Aten

besteveninne, bestevenninne

substantiv hokjønn

Tyding og bruk

særs god og nær veninne
Døme
  • vere besteveninner

lojal

adjektiv

Opphav

gjennom fransk, frå latin; same opphav som legal

Tyding og bruk

  1. trufast mot ein person, ei gruppe, ein institusjon eller ei sak;
    motsett illojal
    Døme
    • ei lojal veninne;
    • dei var lojale mot arbeidsplassen;
    • lojale veljarar
    • brukt som adverb
      • rette seg lojalt etter pålegg frå styresmaktene
  2. Døme
    • lojale undersåttar

barndomsveninne, barndomsvenninne

substantiv hokjønn

Tyding og bruk

veninne ein hadde i barndomstida
Døme
  • dei var barndomsveninner