talar
substantiv hankjønn
Opphav
av tale (2Tyding og bruk
- person som taler
Døme
- barn som er fullgode talarar av fleire språk
- person som held tale (1, 4);ein som er flink til å tale (2, 4)
Døme
- vere talar på eit folkemøte;
- ein kjend talar;
- eg er ingen talar
- person som deltek i eit ordskifte eller liknande
Døme
- vere samd med siste talar