sprike, sprikje
sprika, sprikja
verb
Opphav
samanheng med spreie (2Tyding og bruk
- spile, strekkje ut
Døme
- sprike (med) fingrane;
- vesten spriker over magen – rekk ikkje saman over magen;
- sprike ut føtene
- i presens partisipp:
- lauvtrea stod nakne og sprikjande
- gjere seg til
Døme
- gå der og sprike med ny dress
- gå i kvar si lei, vere utan samanheng
Døme
- argumenta sprikte
Faste uttrykk
- sprike segsetje armar og føter ut; breie seg