kaptein
substantiv hankjønn
Opphav
gjennom nederlandsk kapitein og fransk capitaine, frå mellomalderlatin capitaneus; av latin caput ‘hovud’Tyding og bruk
- i Forsvaret: offisersgrad mellom løytnant og major;jamfør kapteinløytnant og rittmeister
Døme
- kapteinen er leiar eller nestkommanderande for eit kompani
Døme
- kapteinen gav ordre om at alle skulle forlate skipet
- som etterledd i ord som
- flaggkaptein
- kommandørkaptein
- orlogskaptein
- i idrett: spelar som er leiar for lagkameratane
Døme
- han var kaptein da laget vart seriemeister;
- kapteinen sette straffen i mål
- som etterledd i ord som
- lagkaptein