Artikkelside

Nynorskordboka

yre 4

yra

verb

Bøyningstabell for dette verbet
infinitiv	presens	preteritum	presens perfektum	imperativ
å yraå yre	yrer	yrte	har yrt	yr!

Bøyningstabell for dette verbet (partisippformer)
perfektum partisipp				presens partisipp
hankjønn / hokjønn	inkjekjønn	bunden form	fleirtal	presens partisipp
yrt + substantiv	yrt + substantiv	den/det yrte + substantiv	yrte + substantiv	yrande

Opphav

jamfør yrje (; i avlydshøve til aure (

Tyding og bruk

kome, strøyme på i stor, talrik mengd;
yrje (2, kry (3, aule, myldre, vrimle
Døme
- det yrer og kryr av maur overalt;
- gata yrer av folk
- i presens partisipp:
  ei yrande mengd;
  eit yrande liv;
  rommet vart snart yrande fullt
om fiskestim: lage yr (2, 2);
òg upersonleg
Døme
- det yrer av sildestimen
om brå kjensle: strøyme gjennom kroppen;
òg upersonleg
Døme
- det yrer i kroppen, i hovudet
- òg: bruse, strøyme (1
  blodet yrer i årene