Nynorskordboka
yrande, yrjande
adjektiv
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | |
| yrande | yrande | yrande | yrande |
| yrjande | yrjande | yrjande | yrjande |
Opphav
av yre (3Tyding og bruk
som strøymer på i stor mengd
Døme
- eit yrande liv;
- ein yrande aktivitet
- brukt som adverb:
- rommet vart yrande fullt