Nynorskordboka
syngje, synge
syngja, synga
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å syngaå synge | syng | song | har sunge | syng! |
| å syngjaå syngje |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| sungen + substantiv | sunge + substantiv | den/det sungne + substantiv | sungne + substantiv | syngande |
| syngjande | ||||
Opphav
norrønt syngja, syngvaTyding og bruk
- lage tonar med røysta;
Døme
- synge ein song, ei vise;
- synge og juble;
- ho har gått og sunge i mange år – ho har teke undervisning i song;
- synge i eit kor;
- synge inn ei høgtid – byrje ei høgtid med song;
- alle song med;
- gå og synge på ein stubb
- skifte mellom høge og låge tonar når ein taler
Døme
- nordlendingane syng slik når dei snakkar
Døme
- diktaren syng om naturen
Faste uttrykk
- synge føreleie songen
- synge utòg: seie det ein verkeleg meiner