Nynorskordboka
regel
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein regel | regelen | reglar | reglane |
Opphav
gjennom tysk, frå latin regula ‘linjal, rettesnor’; jamfør regle (1Tyding og bruk
Døme
- klassa har reglar for god åtferd;
- ho følgjer alltid reglane;
- det er ein uskriven regel at bursdagsbarnet har med kake på jobben
- som etterledd i ord som
- kommaregel
- leveregel
- speleregel
- tilhøve som stadig tek seg opp att
Døme
- han har gjort det til ein fast regel å ta trappa i staden for heisen
Faste uttrykk
- etter alle kunstens reglaretter god skikk for det som skal gjerast;
svært grundig - gyllen regelklok og god regel
- det er ein gyllen regel aldri å gå frå eit brennande lys
- i regelensom oftast;
vanlegvis - ingen regel utan unntakdet finst alltid enkelte tilfelle der regelen ikkje gjeld
- som regelsom oftast;
til vanleg