Nynorskordboka
prøve 2
prøva
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å prøvaå prøve | prøver | prøvde | har prøvd | prøv! |
| har prøvt |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| prøvd + substantiv | prøvd + substantiv | den/det prøvde + substantiv | prøvde + substantiv | prøvande |
| prøvt + substantiv | ||||
Opphav
norrønt prófa, gjennom lågtysk, frå latin probare; jamfør provTyding og bruk
- granske noko, til dømes for å finne ut kva eigenskapar det har;undersøkje, kontrollere, teste
Døme
- dei har prøvd ein ny bil;
- dei prøvde om materialet var sterkt nok;
- læraren prøvde elevane i grammatikk;
- ho vil prøve saka for retten
- brukt som adjektiv:
- han tok eit prøvande steg
- øve inn;framføre på prøve (1, 3)
Døme
- teateret prøver eit nytt stykke
- gjere eit forsøk på;
Døme
- eg prøver å kome tidsnok;
- vi får prøve å finne ein utveg
- (la nokon) møte motgang eller liknande
Døme
- ho har fått prøve litt av kvart
- brukt som adjektiv:
- han var ein hardt prøvd mann
Faste uttrykk
- prøve krefterfinne ut kven som er sterkast
- prøve lykkaprøve ut noko som ein håper vil lykkast;
gje seg ut på noko utan å vite om det vil gå godt eller dårleg- ho prøvde lykka som modell;
- prøve lykka i USA
- prøve noko påta på seg noko for å sjå om det passar
- han prøvde dressen på
- prøve seg framgjere stadige forsøk for å finne den rette eller beste løysinga
- dei prøvde seg fram til den beste oppskrifta
- prøve seg på nokogjere ein freistnad på noko
- ho kan snart prøve seg på den store bakken
- prøve seg på nokonnærme seg nokon for å freiste å oppnå (romantisk eller seksuell) kontakt
- han hadde prøvd seg på henne heile kvelden
- prøve utteste
- han prøver ut eit nytt medikament mot høgt blodtrykk