Nynorskordboka
prøve 1
substantiv hankjønn eller hokjønn
| kjønn | eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form | |
| hankjønn | ein prøve | prøven | prøvar | prøvane |
| hokjønn | ei prøve | prøva | prøver | prøvene |
Opphav
gjennom lågtysk, frå mellomalderlatin proba, av latin probare ‘granske, ransake’; jamfør norrønt prófTyding og bruk
- test av eigenskapar, dugleik eller liknande
Døme
- klassa skal ha prøve i engelsk
- som etterledd i ord som
- båtførarprøve
- fagprøve
- manndomsprøve
- innøving eller forsøksvis framføring av eit teaterstykke, ein konsert eller liknande
Døme
- halde prøver på eit Ibsen-stykke
- som etterledd i ord som
- leseprøve
- generalprøve
- kostymeprøve
- noko som er teke ut av ei større mengd, og som skal granskast eller nyttast som døme
Døme
- ta prøver av drikkevatnet;
- gje ei prøve på styrken sin
- som etterledd i ord som
- kontrollprøve
- smaksprøve
- vareprøve
Faste uttrykk
- det får stå si prøvedet får gå som det vil;
det får våge seg- løna er lågare i den nye jobben, men det får stå si prøve
- på prøvemellombels for å finne ut om nokon oppfyller krava
- han er tilsett i butikken på prøve;
- ho er sett fri på prøve
- setje prøve på svaretkontrollere om eit reknestykke er rett
- setje på prøveutsetje for (stor) påkjenning
- stå si prøvegreie påkjenningane
- ein soldat må kunne stå si prøve og gjere det han vert pålagd