Nynorskordboka
prov
substantiv inkjekjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| eit prov | provet | prov | prova |
Opphav
norrønt próf, gjennom lågtysk, frå mellomalderlatin proba, av latin probare; samanheng med prøve (1Tyding og bruk
- opplysning, teikn som syner korleis ein samanheng er;stadfesting på at noko er sant
Døme
- ein påstand utan prov;
- føre prov for
Døme
- eit fellande prov