Nynorskordboka
klemme 2
klemma
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å klemmaå klemme | klemmer | klemde | har klemt | klem! |
| klemte |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| klemd + substantiv | klemt + substantiv | den/det klemde + substantiv | klemde + substantiv | klemmande |
| klemt + substantiv | den/det klemte + substantiv | klemte + substantiv | ||
Opphav
frå lågtysk; jamfør klemre og klammeTyding og bruk
- trykkje, presse noko hardt saman så det endrar form
Døme
- klemme fingeren i dørsprekken;
- klemme flat;
- klemme kakene i posen;
- skoen klemmer
- gje ein klem (1);
Døme
- kysse og klemme
- tyngje ned, vere tungt
Døme
- noko klemmer for brystet
Faste uttrykk
- klemme i vegsetje i gang
- klemme pådrive på, henge i
- klemme til
- setje hardt i gang, leggje i veg med stor innsats
- slå til nokon