Enkelt søk | Nynorskordboka

Nynorskordboka 1 oppslagsord

vrake

vraka

verb

kløyvd infinitiv: -a

Opphav

frå lågtysk; av vrak (

Tyding og bruk

vande, forsmå, vise bort;
skilje ut og kvitte seg med;
kaste (2
Døme
- jenta vraka guten;
- vrake eit framlegg;
- kunne velje og vrake – sjå velje (1);
- vrake fisk;
- vrake tømmer
gjere til vrak, øydeleggje

Fant du ordet du lette etter?