talar
substantiv hankjønn
Tyding og bruk
- person som taler eller held tale;sjå tale (2, 1), tale (2, 4) og jamfør tale (1, 6)
Døme
- vere samd med siste talar
- person som er flink til å tale (2, 4)
Døme
- eg er ingen talar
Døme
- ein kjend talar
- òg i samansetningar som
- høgtalar