Enkelt søk | Nynorskordboka

Nynorskordboka 2 oppslagsord

substantiv hankjønn

av fransk ‘rekkje, plass’

plassering som ein person har i eit fast (sosialt) hierarki;
militær grad
Døme
- offiserar med løytnants rang;
- plassere gjestene etter rang
plassering som noko har (i høve til noko anna av same art) ut frå kvalitet, verdi eller liknande;
status, verdi
Døme
- ha rang mellom dei fremste

av rang
blant dei aller beste i sitt slag
ho var ein talar av rang
gjere nokon rangen stridig
konkurrere om førsteplassen;
måle seg med nokon;
utkonkurrere
ingen kan gjere han rangen stridig
ha rangen
ha førerett
fotgjengarar har rangen

adjektiv

norrønt (v)rangr

med innsida ut;
vrengd
Døme
- eine sokken er vrang;
- strikke rett og vrangt, to rette og to vrange (masker)
som ikkje er den rette;
feil (2, galen (5);
urettvis, falsk (2
Døme
- ta vrang frakk i garderoben;
- felle vrange dommar;
- ei vrang underskrift;
- sjå skilnaden på rett og vrangt
- adverb:
  svelgje vrangt
vanskeleg, ugrei, innfløkt
Døme
- kvistete og vrang ved;
- vrangt å lære;
- han stod så vrangt til – ulagleg
om person, dyr, lynne: tverr, sta, einvis, stri (2, styrlaus;
påståeleg, sjølvsikker, skråsikker
Døme
- gjere seg, slå seg vrang
om mekanisk hjelperåd: som ikkje vil verke
Døme
- motoren slo seg vrang