Nynorskordboka
stad 1
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein stad | staden | stadar | stadane |
| stader | stadene | ||
Opphav
norrønt staðr; samanheng med stå (3Tyding og bruk
- avgrensa geografisk område;flekk (2), plass
Døme
- finne ein høveleg stad til leirplass;
- fastsetje tid og stad for møtet
- som etterledd i
- finnestad
- møtestad
- samlingsstad
- stoppestad
Døme
- vere frå ein liten stad;
- reise frå stad til stad;
- ha ein fin stad ved sjøen;
- ein stad å vere
- som etterledd i
- arbeidsstad
- bustad
- landstad
- skjenkjestad
- utestad
- mindre, avgrensa del av noko større
Døme
- det var feil fleire stader i boka;
- han hadde brot tre stader i foten;
- det var ein stad mellom femti og seksti tilhøyrarar
Døme
- det er ikkje nokon stad i det
Faste uttrykk
- den evige stadenRoma
- ein viss stad
- do (2, toalett (1)
- han måtte skunde seg ein viss stad
- helvete (1)
- han ba dei reise ein viss stad
- ræv, bak (1, 1);
underliv (1)- ho fall på isen og slo seg ein viss stad;
- den rekninga kan du stikke ein viss stad
- finne stadhende
- hendinga fann stad for to år sidan
- i nokons stadi same stilling eller situasjon som ein annan person er i
- tenk deg i min stad;
- ein vikar kom inn i hennar stad
- same stadentilvising til ein stad i ein tekst som er nemnd tidlegare;
forkorta sst. - til stades
- som er på den gjeldande plassen
- alle elevane er til stades;
- fyrsten var sjølv til stades
- som er eller eksisterer i ein samanheng;
tilgjengeleg, nærverande;
finst- føresetnadene er ikkje lenger til stades