krøkje 2, krøke 3
krøkja, krøka
verb
Opphav
norrønt krǿkjaTyding og bruk
- gjere krokete;bøye seg saman
Døme
- krøkje i hop noko;
- krøkje føtene oppunder seg;
- krøkje seg saman;
- han krøkte fingrane
- brukt som adjektiv
- ein krøkt rygg
- om veg: bukte seg;
Døme
- stien krøkte seg oppover dalen
- hekte (ein krok i)
- rykkje (1, 1) fast krok i fisk
Døme
- krøkje laks
Faste uttrykk
- den skal tidleg krøkjast som god krok skal bliskal ein bli flink til noko, må ein byrje å øve seg tidleg