Avansert søk

Nynorskordboka 13 oppslagsord

ul 1

substantiv hankjønn

Tyding og bruk

ule (, i samansetningar bergul

tyte 2

tyta

verb

Opphav

norrønt þjóta, jamfør tute (, jamfør tyte (, truleg lydord; tyding 7–8 mogleg av I tut

Tyding og bruk

ule (2, tute (2, kvine
Døme
- vinden tyt om nova
gråte, tute (2
gnåle, mase
Døme
- kva tyt du etter?
- tyte lenge på el. om noko
prate, mumle
om fugl: kakle
om insekt: summe (1, surre (2
tyte (3, 1), stikke (fram)
Døme
- kleda tyt ut gjennom skapdøra
tyte (3, 2), sive, piple
Døme
- sveitten, laken, kvaa tyt ut, fram

tute 2

tuta

verb

Opphav

frå lågtysk ‘blåse i horn’, opphavleg lydord, samanheng med tut (; jamfør tyte (

Tyding og bruk

ule (2
Døme
- ulven, ugla, vinden tutar;
- ein får tute med dei ulvane ein er i lag med – ein får gjere som dei ein omgåst;
- båten, bilen, toget tutar – i ei fløyte el. eit horn som signal
blåse med lange støytar (i eit musikkinstrument)
Døme
- han tutar i luren, hornet
gråte (sterkt), skrike
Døme
- eg er så lei meg at eg kunne tute;
- kva tutar du for?

Faste uttrykk

tuta øyra fulle
ta opp att (påstandar, ytringar) utan stogg
han fekk tuta øyra fulle med reklame

Side 2 av 2

Resultat per side: