Avansert søk

Vanleg søk

Nynorskordboka 14 oppslagsord

spissfindig

adjektiv

Opphav

frå tysk, av spitz ‘sløg’ og finden ‘finne’

Tyding og bruk

som legg vekt på (uviktige) detaljar og små distinksjonar;

sinnrik, utkropen

Døme

ei eksamensoppgåve skal ikkje vere spissfindig

Artikkelside

subtil

adjektiv

Opphav

frå latin, opphavleg ‘fint vove’

Tyding og bruk

spissfindig, underfundig

Døme

ta opp emne på ein subtil måte

Artikkelside

spissfindigheit

substantiv hokjønn

Tyding og bruk

det å vere spissfindig
innvikla detalj;
spissfindig ytring;
hårkløyving
Døme
- juridiske spissfindigheiter

Artikkelside

sofistisk

adjektiv

Tyding og bruk

som gjeld eller er typisk for sofistane
som bruker sofismar;
spissfindig

Artikkelside

sofisteri

substantiv inkjekjønn

Opphav

av sofist og -eri

Tyding og bruk

det å vere spissfindig;

ordkløyveri

Artikkelside

sofisme

substantiv hankjønn

Opphav

frå gresk

Tyding og bruk

medviten feilslutning;

spissfindig argument eller resonnement;

ordkløyveri, flisespikkeri

Artikkelside

kasuistikk

substantiv hankjønn

Opphav

frå fransk; av latin casus ‘høve, tilfelle’

Tyding og bruk

skildring av eit eller fleire einskilde sjukdomstilfelle
Døme
- legen har skrive ein utførleg kasuistikk
i etikk og teologi: det å løyse vanskelege einskilde spørsmål ut frå allmenne moralreglar
spissfindig resonnement;
hårkløyving
Døme
- ho vart ikkje overbevist av kasuistikken hans