Avansert søk

Ett treff

Nynorskordboka 39 oppslagsord

nasjonal

adjektiv

Opphav

frå mellomalderlatin

Tyding og bruk

  1. som gjeld ein nasjon (2);
    til skilnad frå internasjonal, lokal (2, 1) eller regional
    Døme
    • nasjonal styring av oljeutvinninga;
    • både på det lokale og det nasjonale planet
  2. som høyrer til eller er særmerkt for eit folk
    Døme
    • ein nasjonal kultur;
    • nasjonale minoritetar
  3. Døme
    • ei nasjonal haldning

identitet

substantiv hankjønn

Opphav

av seinlatin identitas; av latin idem

Tyding og bruk

  1. det å vere identisk;
    fullstendig likskap
    Døme
    • fastslå identitet mellom to omgrep
  2. sum av element som gjev eit individ, eit samfunn eller liknande individualitet;
    Døme
    • søking etter eigen identitet;
    • nasjonal identitet
  3. namn, stilling og liknande til ein person
    Døme
    • fastslå identiteten til den døde

solkross

substantiv hankjønn

solkors

substantiv inkjekjønn

Tyding og bruk

førhistorisk kultsymbol: teikn forma som ein ring med ein kross i;
  • òg nytta som symbol og partimerke for det norske nazipartiet Nasjonal Samling

hirdmann

substantiv hankjønn

Opphav

norrønt hirðmaðr

Tyding og bruk

  1. om norrøne forhold: mann i hirda til kongen
  2. 1934–1945: medlem av hirda til Nasjonal Samling

hird

substantiv hokjønn

Opphav

norrønt hirð; frå gammalengelsk

Tyding og bruk

  1. om norrøne forhold: livvakta og hoffet til kongen
  2. 1934–1945: halvmilitær organisasjon med uniformerte medlemer innan Nasjonal Samling

fridomskamp

substantiv hankjønn

Tyding og bruk

kamp for å vinne nasjonal fridom eller fridom frå undertrykking

frigjeringskamp

substantiv hankjønn

Tyding og bruk

kamp for å vinne nasjonal fridom eller fridom frå undertrykking
Døme
  • oppnå sjølvstyre etter lang frigjeringskamp

meisterskap

substantiv hankjønn eller inkjekjønn

Tyding og bruk

  1. eineståande dugleik
    Døme
    • arbeidet er utført med stor meisterskap
  2. større nasjonal eller internasjonal idrettstevling
    Døme
    • ein nordisk meisterskap;
    • vinne meisterskapen to år på rad
  3. Døme
    • ha tre olympiske meisterskapar

ånd

substantiv hokjønn

Opphav

truleg etter dansk, norrønt ǫnd ‘ande, pust, sjel, liv’, seinare òg innverknad frå tysk Geist, fransk esprit; samanheng med ande (1 tyding ‘sjel’ etter innverknad frå kristendomen og latin spiritus

Tyding og bruk

  1. ulekamleg, indre del av ein person;
    Døme
    • far, i dine hender gjev eg mi åndLuk 23,46
    • høgare medvits- og tankeliv eller andre sjelelege eigenskapar som lyftar mennesket over det dyriske eller materielle;
      sjel (1);
      sinn (1
      • det er ånd som skal styre land og folk;
      • oppøving for ånd og kropp;
      • leggje meir ånd og personlegdom inn i undervisninga
  2. menneske med særleg tanke på den ånd (1) som særmerkjer det;
    Døme
    • dei store åndene i gamletida;
    • vere den leiande ånda i noko
  3. menneskesjel som noko uavhengig av kroppen;
    Døme
    • han for att og fram som ei fredlaus ånd
  4. overnaturleg, ulekamleg vesen;
    Døme
    • vonde ånder;
    • mane ånder;
    • forsvinne som ei ånd i ein fillehaugfort og lydlaust
  5. Døme
    • få ånda over seg
  6. Døme
    • ånda i kristendomen;
    • ånda i historieverket til Sars;
    • vilkåra må ikkje stå i strid med ånda i traktaten
  7. Døme
    • det er så god ånd i den heimen;
    • det rådde ei god ånd mellom dei;
    • vise god nasjonal ånd;
    • dette er ikkje i Bjørnsons ånd;
    • ånda frå 1814
  8. i uttrykk:
    Døme

Faste uttrykk

  • tenande ånd
    ein som hjelper til på ein diskré måte, utan at det blir lagt merke til

NS

forkorting

Tyding og bruk

  1. forkorting for Nasjonal Samling, det norske nazipartiet 1933–45
  2. medlem av NS
    Døme
    • han var NS under krigen