Nynorskordboka
ånd
substantiv hokjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ei ånd | ånda | ånder | åndene |
Opphav
norrønt ǫnd ‘ande, pust, sjel, liv’Tyding og bruk
- medvit og tankeverksemd;
Døme
- eit miljø både for ånd og lekam
- menneske som merkjer seg ut intellektuelt;
Døme
- dei store åndene i antikken;
- vere den leiande ånda i foreininga
- menneskesjel som noko uavhengig av kroppen;
Døme
- han for att og fram som ei fredlaus ånd
- overnaturleg, ulekamleg vesen;
Døme
- vonde ånder;
- mane ånder
Døme
- få ånda over seg
Døme
- ånda i kristendomen;
- vilkåra må ikkje stå i strid med ånda i traktaten
- innstilling til livet og omgjevnadene;
Døme
- det er så god ånd i den heimen;
- det rådde ei god ånd mellom dei;
- vise god nasjonal ånd;
- dette er ikkje i Ibsens ånd
Faste uttrykk
- forsvinne som ei ånd i ein fillehaugbli borte fort og lydlaust
- tenande åndein som hjelper til på ein diskré måte, utan at det blir lagt merke til