Avansert søk

Eitt treff

Nynorskordboka 50 oppslagsord

mager 1

substantiv hankjønn

Opphav

av gresk magos, av eldre persisk magus, namn på ein prestekaste

Tyding og bruk

mager 2

adjektiv

Opphav

norrønt magr

Tyding og bruk

  1. med lite feitt på kroppen;
    i dårleg hold;
    tynn
    Døme
    • ein mager hund;
    • andletet har vorte magrare
  2. med lågt feittinnhald;
    kalorifattig
    Døme
    • magre ostar;
    • leve på mager kost
  3. med lite humus og mykje sand;
    skrinn, ufruktbar
    Døme
    • mager jord
  4. dårleg, skral;
    mangelfull
    Døme
    • eit magert resultat;
    • det vart eit magert utbyte;
    • ei mager trøyst

karrig

adjektiv

Opphav

gjennom dansk; frå lågtysk kar(i)ch

Tyding og bruk

  1. Døme
    • karrig jord
  2. dårleg, knapp
    Døme
    • leve under karrige tilhøve

kaffifløyte

substantiv hankjønn

Tyding og bruk

fløyte (2 til å ha i kaffi (2);
mager fløyte med lang haldbarheit

slank

adjektiv

Opphav

frå lågtysk, tysk; same opphav som slakk (2

Tyding og bruk

heller mager, skrinn;
Døme
  • ei slank og sprek jente;
  • ha ein slank figur;
  • ein slank furulegg

rekel

substantiv hankjønn

Opphav

frå lågtysk ‘stor gardshund, slamp’

Tyding og bruk

lang, mager person;
magert dyr

hale 2

substantiv hankjønn

Opphav

jamfør lågtysk hall ‘tørr, mager’

Tyding og bruk

  1. alfure som har vakse seint og er tørka på rota

rakkel

substantiv inkjekjønn

Opphav

av rakle (3

Tyding og bruk

  1. dårleg arbeid;
    falleferdig skrap;
    Døme
    • dette er berre rakkel
  2. lang, mager og hengslete person;
    Døme
    • eit langt rakkel

magrast

verb

Opphav

jamfør magre

Tyding og bruk

bli mager
Døme
  • han har magrast mykje siste året

magre

magra

verb

Opphav

av mager (2

Tyding og bruk

  1. gjere mager
    Døme
    • magre seg
  2. bli mager;
    Døme
    • han magrar av