Avansert søk

Ett treff

Nynorskordboka 25 oppslagsord

kul 1

substantiv hankjønn

Opphav

samanheng med kule (2

Tyding og bruk

  1. halvrund utvekst;
    klump (særleg på kroppsdel);
    Døme
    • få ein kul i panna;
    • hoftebeinet viste som ein kul
  2. øvste, kuvne del av unnarennet i ein hoppbakke
    Døme
    • lande på kulen

kul 2

adjektiv

Opphav

frå svensk

Tyding og bruk

morosam, grei eller interessant
Døme
  • ein kul film;
  • ha det kult;
  • den kulaste læraren på skulen

kul 3

adverb

Tyding og bruk

brukt forsterkande: heilt, fullstendig

Faste uttrykk

  • kul umogleg
    heilt umogleg
    • det var kul umogleg å få dei med

kule 4

kula

verb

Opphav

samanheng med kald og kuling

Tyding og bruk

blåse friskt, særleg om kald vind

kul umogleg

Tyding og bruk

heilt umogleg;
Sjå: kul
Døme
  • det var kul umogleg å få dei med

kulekøyring

substantiv hokjønn

Opphav

av kul (1

Tyding og bruk

grein av skidisiplinen fristil (2) der løypa går over kular nedover ein bakke

kule 2

substantiv hokjønn

Opphav

norrønt kúla ‘kul, hevelse’

Tyding og bruk

  1. rund utvekst på tre
  2. Døme
    • ei hard kule
  3. Døme
    • heile kula
  4. omgang i spel
    Døme
    • ei kule poker
  5. varp, storfangst
    Døme
    • ei heil kule

Faste uttrykk

  • gå ei kule varmt
    bli ein oppheita situasjon;
    kome til ein konfrontasjon med høg temperatur
    • når det vart for mykje stress, kunne det gå ei kule varmt

nykle

substantiv inkjekjønn

Opphav

samanheng med norrønt hnykill ‘knute, kul’

Tyding og bruk

bulk 1

substantiv hankjønn

Opphav

samanheng med bolle (1

Tyding og bruk

søkk eller kul (oftast laga av slag eller støyt)
Døme
  • bilen hadde ein bulk på bakskjermen;
  • rette ut bulken

bunk

substantiv hankjønn

Opphav

av bunke (4

Tyding og bruk

Døme
  • bilen fekk ein bunk i bakskjermen