Avansert søk

Nynorskordboka 4 oppslagsord

konnotasjon

substantiv hankjønn

Opphav

frå latin , av con- og notare ‘vere uttrykk for’; jamfør kon-

Tyding og bruk

assosiasjon eit ord, eit bilete eller liknande kallar fram;

til skilnad frå denotasjon

Døme

konnotasjonane til eit ord

konnotere

konnotera

verb

Tyding og bruk

ha som konnotasjon

denotasjon

substantiv hankjønn

Opphav

frå latin; av denotere

Tyding og bruk

konstant eller nøytralt omgrepsinnhald;

til skilnad frå konnotasjon

Døme

‘hund’ og ‘bikkje’ har same denotasjon, men for mange har ‘bikkje’ ei negativ sidetyding

sidetyding

substantiv hokjønn

Tyding og bruk

tyding (2) som den eigenlege tydinga dreg med seg;

attåttyding, konnotasjon