Avansert søk

Nynorskordboka 3 oppslagsord

konkubine

substantiv hokjønn

Opphav

frå latin , av concumbere ‘leggje seg saman med ein’

Tyding og bruk

forelda: kvinne som lever i konkubinat;

elskarinne

følgjekone, følgekone, fylgjekone

substantiv hokjønn

Tyding og bruk

om eldre forhold: konkubine, frille

konkubinat

substantiv inkjekjønn

Opphav

frå latin; jamfør konkubine

Tyding og bruk

forelda: samliv utan giftarmål