Avansert søk

Ett treff

Nynorskordboka 1 oppslagsord

harang

substantiv hankjønn

Opphav

av fransk harangue; opphavleg gammalhøgtysk hring ‘krins, forsamling, kampplass’

Tyding og bruk

lang, høgtideleg og keisam tale eller straffepreike
Døme
  • lire av seg ein lang harang