Nynorskordboka
tirade
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein tirade | tiraden | tiradar | tiradane |
Opphav
fransk; av italiensk tirare ‘trekkje’Tyding og bruk
- i musikk: raske, stigande og fallande tonar
- ordrik, høgttravande, fraseprega ytring;flosklar, tomt snakk
Døme
- ein lang og innhaldslaus tirade