Avansert søk

Nynorskordboka 2 oppslagsord

braute

brauta

verb

Tyding og bruk

vere sjølvgod og bråkande;

skryte (, 1), kyte (1)

Døme

ein roleg kar som ikkje brautar på nokon måte

brukt som adjektiv:
- ein brautande og omsynslaus mann;
- brautande og nedlatande framferd

braut

substantiv hokjønn

Opphav

norrønt braut ‘oppbroten veg’

Tyding og bruk

veg som er graven inn i bakken eller i snø
bakke (3, 1), brekke (1
øvste kanten på ein bakke;
bakkekant