Avansert søk

Nynorskordboka 4 oppslagsord

åta, åtake

åtaka

verb

Opphav

Tyding og bruk

ta på, gå laus på, gjere åtak (1) på
refleksivt: å- seg forrøyne seg;
røyne seg hardt

åte 2

åta

verb

Tyding og bruk

strø åt (, 5) på snøen om våren

åt 1

substantiv inkjekjønn

Opphav

norrønt át ‘eting, mat’; av ete (

Tyding og bruk

det å ete, eting, gnaging
noko som et eller gneg;
særleg: avåt (1)
lokkemat;
åte (1, 2)
åte (1, 3)
jord eller grus som blir strødd på snøen så han skal tærast eller bråne
i tann: ròte, karies
Døme
- ha åt i (på) tennene
kreft

åte 1

substantiv inkjekjønn eller hokjønn

Opphav

norrønt áta; av ete (

Tyding og bruk

det å ete;
eting, åt (1, 1)
Døme
- han gjorde ikkje stor åta – han åt lite
- òg: mat
lokkemat for rovdyr;
åt (1, 3)
Døme
- leggje ut åte;
- han skaut reven på åta
dyreplankton eller fiskeyngel som er næringsemne for større sjødyr (fisk og kval);
åt (1, 4)
åt (1, 5)
Døme
- kaste åte på snøen der han ligg tjukk
stim av fisk
Døme
- ei åte med sild