Gå til hovedinnhold
Tilgjengelighet
ordbøkene.no, Bokmålsordboka og Nynorskordboka

Avansert søk

Enkelt søk
Om avansert søk
Ett treff

Nynorskordboka 11 oppslagsord

beist

substantiv inkjekjønn

Opphav

gjennom lågtysk, frå gammalfransk; av latin bestia ‘dyr, vilt dyr, udyr’

Tyding og bruk

  1. farleg, skremmeleg dyr;
    uvanleg stort dyr
    Døme
    • eit beist av ein bjørn
  2. husdyr;
    krøter, særleg storfe
  3. brukt som skjellsord om eller til folk eller dyr som vekkjer uvilje
    Døme
    • ditt beist!
    • eit pågåande beist av ein seljar
  4. noko som er uvanleg stort i sitt slag
    Døme
    • eit beist av ein maskin
Artikkelside

heiden

adjektiv

Opphav

norrønt heiðinn; truleg av hei (1

Tyding og bruk

  1. som gjeld heidendomen, særleg religionar med fleirguderi;
    som ikkje høyrer til kristendomen, jødedomen eller dei andre store religionane
    Døme
    • heiden gudsdyrking;
    • gamle heidne skikkar
  2. om dyr: umælande
    Døme
    • eit heide beist

Faste uttrykk

  • i heiden tid
    i tida før kristendomen
Artikkelside

udyr 1

substantiv inkjekjønn

Tyding og bruk

  1. farleg, skremmeleg dyr;
  2. dyrisk og rått menneske
Artikkelside

ovbeist

substantiv inkjekjønn

Opphav

av ov-

Tyding og bruk

fælt beist
Artikkelside

furdeleg

adjektiv

Opphav

norrønt furðuligr

Tyding og bruk

  1. (for)underleg, merkeleg, rar
    Døme
    • ein furdeleg fyr, ting
  2. Døme
    • eit furdeleg beist, vêr
  3. som forsterkande adverb:
    Døme
    • furdeleg stor, sterk
Artikkelside

utjo

substantiv inkjekjønn

Opphav

norrønt úþjóð f; samanheng med tjod

Tyding og bruk

Artikkelside

ubeist

substantiv inkjekjønn

Tyding og bruk

fælt beist, udyr, monstrum
Artikkelside

smalebeist

substantiv inkjekjønn

Opphav

av smale (1 og beist (2)

Tyding og bruk

sau (eller geit)
Artikkelside

forleggjande, forleggande

adjektiv

Opphav

presens partisipp av forleggje

Tyding og bruk

ovleg, svær;
Døme
  • eit forleggande beist
  • brukt som adverb
    • forleggande stor
Artikkelside

diger

adjektiv

Opphav

norrønt digr; samanheng med deig

Tyding og bruk

som tek mykje plass;
stor, svær;
Døme
  • han har vorte så tjukk og diger;
  • eit digert beist av ein stein;
  • sage ned digre tre
Artikkelside
Side 1 av 2