Gå til hovudinnhald
Tilgjenge
ordbøkene.no, Bokmålsordboka og Nynorskordboka

Avansert søk

Vanleg søk
Søkjehjelp
2 treff

Bokmålsordboka 0 oppslagsord

Nynorskordboka 2 oppslagsord

prøve 1

substantiv hankjønn eller hokjønn

Opphav

gjennom lågtysk, frå mellomalderlatin proba, av latin probare ‘granske, ransake’; jamfør norrønt próf ‘etterrøknad’

Tyding og bruk

  1. Døme
    • styrkeprøve;
    • setje på prøve;
    • tilsetje ein på prøve – for å finne ut om han/ho meistrar oppgåva el. greier arbeidet;
    • førebuande prøve – førebuande eksamen;
    • gå opp til førarprøva;
    • sveineprøve
  2. innøving, forsøksvis framføring av eit teaterstykke, ein konsert eller liknande
    Døme
    • generalprøve
  3. noko som er teke ut or ei større mengd, og som skal granskast eller nyttast som døme
    Døme
    • ta prøver av drikkevatnet;
    • stikkprøve;
    • vareprøve;
    • gje ein prøve på styrken sin

Faste uttrykk

  • det får stå si prøve
    gå som det vil, våge seg
  • setje prøve på
    kontrollere om (eit reknestykke) er rett
  • stå si prøve
    greie påkjenninga(ne)
Artikkelside

prov

substantiv inkjekjønn

Opphav

norrønt próf, gjennom lågtysk, frå mellomalderlatin proba, av latin probare; samanheng med prøve (1

Tyding og bruk

  1. opplysning, teikn som syner korleis ein samanheng er;
    stadfesting på at noko er sant
    Døme
    • ein påstand utan prov;
    • føre prov for
  2. Døme
    • eit fellande prov
Artikkelside