Avansert søk

Nynorskordboka 26 oppslagsord

oske

substantiv hokjønn

Opphav

norrønt aska

Tyding og bruk

pulverliknande rest som blir att etter at eit organisk materiale er brent opp
Døme
- ta oska ut av omnen;
- koke lut av oske
fint steinpulver som blir slengt ut under vulkanutbrot
Døme
- vulkansk oske

Faste uttrykk

frå oska til elden
frå ein vanskeleg situasjon til ein enda verre
kle seg i sekk og oske
vise ytre teikn på sorg eller anger
leggje i oske
brenne ned
reise seg frå oska
bli bygd opp på nytt;
reise seg opp att
laget har reist seg frå oska og vunne mange kampar denne sesongen

podsol

substantiv inkjekjønn

Opphav

frå russisk, av pod ‘under’ og sola ‘oske’

Tyding og bruk

utvaska, lys jord under eit humuslag;

reise seg frå oska

Tyding og bruk

bli bygd opp på nytt;

reise seg opp att;

Sjå: oske, reise

Døme

laget har reist seg frå oska og vunne mange kampar denne sesongen

kle seg i sekk og oske

Tyding og bruk

vise ytre teikn på sorg eller anger;

Sjå: oske, sekk

oskegrå

adjektiv

Tyding og bruk

lys grå eller matt grågrøn;

grå som oske (1)

Døme

han var heilt oskegrå i andletet etter sjokket

oskeonsdag

substantiv hankjønn

Opphav

etter latin dies cineris, på grunn av skikken med å strø oske på hovudet denne dagen

Tyding og bruk

onsdag etter fastelavn, første dag i fasten før påske

oskelut

substantiv hankjønn eller hokjønn

Tyding og bruk

lut ( laga av oske (1) av lauvtre

oskefat

substantiv inkjekjønn

Tyding og bruk

lita skål eller lite fat til å ha oske frå sigarettar eller liknande på;

oskebeger

substantiv inkjekjønn

Tyding og bruk

lita skål eller lite fat til å ha oske frå sigarettar eller liknande på

tefrokronologi

substantiv hankjønn

Opphav

av gresk tephra ‘oske’ og kronologi

Tyding og bruk

i geologi: metode for å avgjere alderen ved hjelp av vulkanske oskelag i torv o a avleiringar

Side 1 av 3

Resultat per side: