Gå til hovudinnhald
Tilgjenge
ordbøkene.no, Bokmålsordboka og Nynorskordboka

Avansert søk

Vanleg søk
Søkjehjelp
17 treff

Bokmålsordboka 3 oppslagsord

mellomalder

substantiv hankjønn

Betydning og bruk

  2. periode i geologisk tidsregning (252 til 66 millioner år tilbake i tid) som omfatter periodene trias, jura (2 og kritt (2;
Artikkelside

frygisk toneart

Betydning og bruk

skala (1) i gresk antikk eller i kirkelig mellomalder brukt i musikk;
Artikkelside

frygisk

adjektiv

Betydning og bruk

som gjelder oldtidslandskapet Frygia i Lilleasia

Faste uttrykk

  • frygisk lue
    myk, kjegleformet lue med ørelapper og frambøyd topp
  • frygisk toneart
    skala i gresk antikk eller i kirkelig mellomalder brukt i musikk
Artikkelside

Nynorskordboka 14 oppslagsord

mellomalder

substantiv hankjønn

Tyding og bruk

  1. i europeisk historie: tid mellom antikken og moderne tid, om lag år 500–1500
  2. periode i geologisk tidsrekning (252 til 66 millionar år tilbake i tid) som omfattar periodane trias, jura (2 og krit (3;

Faste uttrykk

  • nordisk mellomalder
    tidsrom frå om lag år 1000 til reformasjonen
Artikkelside

rundbogestil

substantiv hankjønn

Tyding og bruk

byggjestil i europeisk mellomalder (ca. 1000–1200), særmerkt mellom anna ved bruken av rundbogar;
Artikkelside

mesozoisk

adjektiv

Tyding og bruk

som gjeld jordas mellomalder
Artikkelside

nordisk mellomalder

Tyding og bruk

tidsrom frå om lag år 1000 til reformasjonen;
Artikkelside

gotikk

substantiv hankjønn

Opphav

frå fransk; av gotisk (2

Tyding og bruk

stilperiode i sein mellomalder
Døme
  • ein bygning frå gotikken
Artikkelside

frygisk skala

Tyding og bruk

særskild skala (1) i gresk antikk eller i kyrkjeleg mellomalder brukt i musikk;
Sjå: frygisk
Artikkelside

handskrift 2

substantiv inkjekjønn

Opphav

gjennom tysk Handschrift, frå latin manu scriptum ‘handskriven (bok)'; jamfør skrift (2

Tyding og bruk

handskrive verk (ofte avskrift) frå eldre tid, særleg oldtid eller mellomalder;
Døme
  • studere eit gammalt handskrift
Artikkelside

gufs

substantiv hankjønn eller inkjekjønn

Opphav

samanheng med norrønt gufa ‘røyk, damp’; samanheng med gov

Tyding og bruk

  1. (kald) vindpust
    Døme
    • eit gufs av kulde
  2. luftstraum med sterk lukt
    Døme
    • eit gufs av roten ande
  3. i overført tyding: noko som vekkjer utrivelege kjensler
    Døme
    • eit gufs av mellomalder;
    • synspunktet hennar er eit gufs frå fortida
Artikkelside

folkevandringstid

substantiv hokjønn

Tyding og bruk

i bunden form eintal: tidleg periode i europeisk mellomalder, om lag 300–600 e.Kr.
Artikkelside

årmann

substantiv hankjønn

Opphav

norrønt ármaðr av árr ‘tenar’

Tyding og bruk

i eldre norsk mellomalder;
opphavleg: gardsforvaltar, gardsstyrar for fyrste eller stormann;
seinare: lokal ombodsmann for konge eller biskop i eit distrikt
Artikkelside
Side 1 av 2