Avansert søk

Nynorskordboka 14 oppslagsord

substantiv hankjønn

frå latin , av inducere ‘føre inn’; jamfør indusere

i filosofi: det å slutte frå ei rekkje einskildtilfelle til det allmenne;
motsett deduksjon (2)
i fysikk: det å få fram elektrisk straum i ein leiar ved å endre magnetfeltet rundt
Døme
- elektrisk induksjon
i biologi: det at visse celler eller stoff, særleg under fosterutviklinga, utløyser ein bestemt vekst hos visse andre celler eller gjer at visse andre stoff blir laga
i medisin: det å framkalle eller stimulere til ein ønskt respons

elektromagnetisk induksjon
produksjon av elektrisitet ved å endre den magnetiske fluksen (1 gjennom ein straumkrins
elektrostatisk induksjon
det at elektrisk ladning blir utvikla på overflata av ein leiar (3) når leiaren blir plassert i eit elektrostatisk felt

substantiv hankjønn

flate med kokeplater der varmetrådar eller induksjon (2) sørgjer for oppvarminga

substantiv hankjønn

komfyr der oppvarminga av kokekaret skjer ved hjelp av induksjon (2)

verb

frå latin , av in ‘i, på’ og ducere ‘føre, leie’

slutte (6) ved induksjon (1);
motsett dedusere
i fysikk: få fram elektrisk straum eller magnetisme ved induksjon (2)
i biologi: framkalle eller stimulere endring eller reaksjon
Døme
- indusere ein fødsel