Avansert søk

Nynorskordboka 8 oppslagsord

ful

adjektiv

Opphav

norrønt fúll ‘stinkande, urein’

Tyding og bruk

lur (5, sløg, utspekulert;
falsk (2
Døme
- fule folk;
- fule auge(kast);
- glane, le fult
vanskeleg, flokete, motskapa
Døme
- ein ful knute;
- eit fult føre
sannsynleg
Døme
- det er fult (for noko) – det er truleg (at noko hender el. er tilfellet)
sint
Døme
- vere ful på nokon for noko
uvenleg, lei (3
Døme
- vere ful med el. ved nokon
brunstig
Døme
- katta, bikkja er ful el. lauper ful el. flyg ful

innful

adjektiv

Opphav

av inn ( med forsterkande tyding

Tyding og bruk

særs ful (1);

Døme

ein innful person

brukt som adverb
- han såg innfult på henne

innfeit

adjektiv

Tyding og bruk

feit innvendes
sløg, ful;
atterhaldsam

fulskap

substantiv hankjønn

Tyding og bruk

det å vere ful;

særleg: sløgskap

Døme

ho er full av fulskap

fyle 1

substantiv hokjønn

Opphav

av ful

Tyding og bruk

drivande menneske, rivar
ulikleg menneske, skarv
bikkje

fulkyndt

adjektiv

Tyding og bruk

fuling

substantiv hankjønn

Tyding og bruk

ful person;

særleg: luring (, sløging

fausk

substantiv hankjønn

Opphav

norrønt fauskr; samanheng med ful

Tyding og bruk

morken ved;

morke tre