Gå til hovudinnhald
Tilgjenge
ordbøkene.no, Bokmålsordboka og Nynorskordboka

Avansert søk

Vanleg søk
Søkjehjelp
Eitt treff

Nynorskordboka 13 oppslagsord

belg

substantiv hankjønn

Opphav

norrønt belgr

Tyding og bruk

  1. (pose eller sekk av) flådd skinn som er rengt av eit dyr utan å vere skore opp i buken
  2. sekkforma reiskap brukt til å puste luft på elden for å auke temperaturen; jamfør blåsebelg og smiebelg
    Døme
    • dra belgen i smia
  3. del av orgel, trekkspel, sekkepipe eller liknande som pumpar luft inn i den delen av instrumentet som lagar lyd
    Døme
    • belgen på eit orgel;
    • dra belgen på trekkspelet
  4. noko som liknar ein belg (2)
    Døme
    • belgen på eit gammalt fotografiapparat
  7. midtstykke i ein trål
Artikkelside

belgje, belge

belgja, belga

verb

Opphav

norrønt belgja; samanheng med belg

Tyding og bruk

drikke fort og mykje
Døme
  • belgje i seg
Artikkelside

erteblomfamilie, erterblomfamilie

substantiv hankjønn

Tyding og bruk

i bunden form eintal: familie av planter, buskar og tre der frukta oftast er ein belg med mange frø og der røtene har knollar som kan binde nitrogen frå lufta til organiske sambindingar;
Fabaceae
Artikkelside

vanilje

substantiv hankjønn

Opphav

gjennom fransk, frå spansk diminutiv av vaina ‘belg’; same opphav som vagina

Tyding og bruk

  1. plante av orkidéfamilien;
    Vanilla planifolia
  2. velsmakande frukt av vanilje (1)
Artikkelside

pustar

substantiv hankjønn

Tyding og bruk

Døme
  • peispustar
Artikkelside

erteblomsterfamilie, erterblomsterfamilie

substantiv hankjønn

Tyding og bruk

i bunden form eintal: familie av urter, buskar og tre der frukta oftast er ein belg med mange frø, og der røtene har knollar som kan binde nitrogen frå lufta til organiske sambindingar;
Fabaceae
Artikkelside

ertebelg, erterbelg

substantiv hankjønn

Tyding og bruk

Artikkelside

dragspel

substantiv inkjekjønn

Opphav

frå svensk

Tyding og bruk

musikkinstrument med klaviatur og belg (3);
Artikkelside

bølgje 1, bylgje 1, bølge 1

substantiv hokjønn

Opphav

norrønt bylgja, samanheng med ball (1 og belg; opphavleg ‘noko svellande’

Tyding og bruk

  1. kvelvd rygg (med tilsvarande søkk) som lagar seg på overflata av vatn, og som ser ut til å røre seg bortetter;
    Døme
    • storm og høge bølgjer;
    • bølgjene slo mot stranda
  2. i overført tyding: noko som minner om ei bølgje (1, 1);
    noko som strøymer fram eller breier seg
    Døme
    • teltduken gjekk i bølgjer i den harde vinden;
    • ha bølgjer i håret;
    • ei bølgje av grashopper;
    • den grøne bølgja;
    • ei bølgje av glede gjekk gjennom han;
    • saka skapte bølgjer i partiet;
    • bølgjene frå revolusjonen;
    • den nye bølgja i fransk film
  3. i fysikk: det at ei lokal tilstandsendring spreier seg i eit medium
    Døme
    • elektromagnetiske bølgjer

Faste uttrykk

  • gå i bølgjer
    gå opp og ned
  • segle på bølgja den blå
    vere til sjøs
Artikkelside

blåsebelg

substantiv hankjønn

Tyding og bruk

reiskap til å blåse luft på varmen med;
Døme
  • ein stor blåsebelg som blæs lufta opp gjennom ein haug med glødande kol;
  • pusten gjekk som ein blåsebelg
Artikkelside
Side 1 av 2