Gå til hovudinnhald
Tilgjenge
ordbøkene.no, Bokmålsordboka og Nynorskordboka

Avansert søk

Vanleg søk
Søkjehjelp
Eitt treff

Nynorskordboka 28 oppslagsord

vrake

vraka

verb
kløyvd infinitiv: -a

Opphav

frå lågtysk; av vrak (1

Tyding og bruk

  1. vande, forsmå, vise bort;
    skilje ut og kvitte seg med;
    Døme
    • jenta vraka guten;
    • vrake eit framlegg;
    • kunne velje og vrake – sjå velje (1);
    • vrake fisk;
    • vrake tømmer
  2. gjere til vrak, øydeleggje
Artikkelside

kaste/slå vrak på

Tyding og bruk

Sjå: kaste, vrak
Døme
  • kaste vrak på tradisjonane
Artikkelside

kaste på skraphaugen

Tyding og bruk

kassere eller vrake;
Sjå: skraphaug
Artikkelside

sjalte ut

Tyding og bruk

òg: skyve ut, vrake;
Sjå: sjalte
Artikkelside

sile ut

Tyding og bruk

velje ut, vrake;
Sjå: sile
Artikkelside

kaste barnet ut med badevatnet

Tyding og bruk

vrake det verdifulle saman med det verdilause;
Sjå: badevatn
Døme
  • her er barnet blitt kasta ut med badevatnet;
  • i arbeidet ligg eit ønske om ikkje å slå barnet ut med badevatnet
Artikkelside

votere ned

Tyding og bruk

røyste over og vrake;
Sjå: votere
Artikkelside

velje og vrake

Tyding og bruk

ta det ein helst vil ha;
Sjå: velje, vrake
Artikkelside

kibbe

kibba

verb

Opphav

samanheng med kippe (2

Tyding og bruk

Døme
  • han vart kibba ut av laget
Artikkelside

kassere 2

kassera

verb

Opphav

av fransk casser ‘knuse’

Tyding og bruk

  1. kaste bort noko som ubrukeleg;
    Døme
    • kassere eit parti kjøt;
    • dei kasserte planane om sommarferie
    • brukt som adjektiv
      • containeren var full av kasserte møblar
  2. gjere ugyldig (med påskrift, overstryking eller liknande);
Artikkelside
Side 1 av 3