Avansert søk

Nynorskordboka 2 oppslagsord

spurte

spurta

verb

Opphav

frå engelsk ‘ta i på spreng’

Tyding og bruk

auke farten og tempoet i eit løp, særleg i siste delen
- spurte frå resten av feltet
springe snøgt
- spurte for å nå bussen

deplassere

deplassera

verb

Uttale

deplaseˊre

Opphav

av fransk déplacer ‘flytte’

Tyding og bruk

om fartøy: fortrengje ei viss mengd vatn;
jamfør deplasement
i idrett: endre til lågare plassering eller rangering
Døme
- sykkellegenda spurta inn til andreplass, men vart deplassert etter løpet
i sjakk: plassere på eit ugunstig felt
Døme
- kvit måtte deplassere dronninga