Avansert søk

Nynorskordboka 1 oppslagsord

reisefølgje, reisefylgje, reisefølge

substantiv inkjekjønn

Tyding og bruk

person eller personar som ein reiser saman med;
ferdafølgje (1)
Døme
- ein kamerat var reisefølgje
flokk som reiser saman;
følgje (2, 2), ferdafølgje (2)
Døme
- eit stort reisefølgje