Nynorskordboka
ferdafølgje, ferdafylgje, ferdafølge
substantiv inkjekjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| eit ferdafølge | ferdafølget | ferdafølge | ferdafølga |
| eit ferdafølgje | ferdafølgjet | ferdafølgje | ferdafølgja |
| eit ferdafylgje | ferdafylgjet | ferdafylgje | ferdafylgja |
Tyding og bruk
- person(ar) som ein reiser saman med
Døme
- ein kamerat var ferdafylgje
- flokk, fylgje som reiser saman
Døme
- vere, ha eit stort ferdafylgje