Avansert søk

Vanleg søk

Nynorskordboka 7 oppslagsord

avvike

avvika

verb

Tyding og bruk

vike (2 av;
endre retning eller gå vekk frå noko
Døme
- avvike frå prinsippa sine
ikkje stemme overeins
Døme
- dei to forklaringane avveik sterkt frå kvarandre

Artikkelside

fornekte

fornekta

verb

Opphav

av for- (

Tyding og bruk

la vere å gå med på eller sannkjenne;

ta avstand frå, ikkje vedkjenne seg, nekte (2)

Døme

fornekte fortida si;
fornekte det openberre;
fornekte eit faktum

Faste uttrykk

fornekte seg
avvike frå si normale åtferd;
handle i konflikt med si eiga rolle eller sin eigen identitet
partiet fornektar seg ikkje;
han må fornekte seg sjølv

Artikkelside

fornekte seg

Tyding og bruk

avvike frå si normale åtferd;

handle i konflikt med si eiga rolle eller sin eigen identitet;

Sjå: fornekte

Døme

partiet fornektar seg ikkje;
han må fornekte seg sjølv

Artikkelside

avvik

substantiv inkjekjønn

Opphav

av avvike

Tyding og bruk

det å vike av (frå ei viss lei eller norm);
endring
Døme
- avvik frå reglane;
- vestleg avvik
så mykje som noko vik av frå noko
Døme
- eit avvik på 10 %;
- avviket var på 5 cm
det å skilje seg ut frå, vere ulik (det vanlege);
ulikskap
Døme
- det er ofte avvik i meiningar mellom foreldre og barn

Artikkelside

diskonteringsdag

substantiv hankjønn

Tyding og bruk

dag da ein veksel blir diskontert;

til skilnad frå forfallsdag

Døme

diskonteringsdagen kan avvike frå oppgjersdagen for sjekken

Artikkelside

divergere

divergera

verb

Opphav

av latin di- og vergere ‘halle, skråne’; jamfør di- (

Tyding og bruk

det å avvike, vere ulik
Døme
- ha eit divergerande syn
i matematikk, om to rette linjer: fjerne seg meir og meir frå kvarandre dess meir dei blir lengde;
motsett konvergere

Artikkelside

fråvike

fråvika

verb

Tyding og bruk

endre retning eller gå vekk frå;
ikkje rette seg etter;
vike (1, 2) frå, avvike (1)
Døme
- fråvike prinsippa sine;
- reglane kan ikkje fråvikast
ikkje stemme overeins;
avvike (2)
Døme
- dei to forklaringane fråveik kraftig

Artikkelside