Nynorskordboka
vike 1
vika
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å vikaå vike | vik | veik | har vike | vik! |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| viken + substantiv | vike + substantiv | den/det vikne + substantiv | vikne + substantiv | vikande |
Opphav
norrønt vík(j)aTyding og bruk
- dra seg attende;gå til sides
Døme
- fienden vik attende;
- køyretøy skal vike for trafikk frå høgre;
- natta må vike for dagen;
- vike av frå kursen;
- vike unna, til sides
- i presens partisipp:
- gje etter;
Døme
- den vik som veit mest;
- vike formannsplassen;
- vike prioritet – avstå
Faste uttrykk
- ikkje vike ein tommeòg: stå fast på standpunktet sitt
- på vikande frontpå defensiven, i ferd med å gje opp, gje etter eller liknande