Nynorskordboka
overlate
overlata
verb
kløyvd infinitiv: -a
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å overlataå overlate | overlet | overlet | har overlate | overlat! |
| overlèt | overlét |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| overlaten + substantiv | overlate + substantiv | den/det overlatne + substantiv | overlatne + substantiv | overlatande |
Opphav
frå lågtyskTyding og bruk
- la få i eige, til bruk eller liknande;gje frå seg;avhende
Døme
- overlate plassen sin til ein annan
- gje i full tillit;la nokon ta seg av eller gjere noko
Døme
- overlate saka til ein advokat
- gje over til
Døme
- overlate nokon til sin eigen lagnad
Faste uttrykk
- overlate til seg sjølvla nokon greie seg sjølv