tru 3
verb
Opphav
norrønt trúa; samanheng med tru (1 og tru (2Tyding og bruk
- halde for sannsynleg, vere nesten sikker på, gå ut frå, meine, tenkje (seg), førestille seg
Døme
- eg er ikkje viss, men eg trur det er han;
- eg trur han er svensk;
- du skal vite, ikkje tru;
- alle trur eg er rik;
- ingen skulle tru at ho er bestemor;
- eg trur det blir regn;
- eg trur eg prøver – eg vil (jammen) prøve;
- dette er berre noko du t-r;
- tru (altfor) godt om ein;
- dette hadde eg ikkje trudd om deg;
- han er vel ein 50 år, skulle eg tru;
- moro ja, eg skulle da tru det – det skal vere visst;
- det kan ein da ikkje tru – det kan vel ikkje vere tilfellet, kan vel ikkje skje;
- du må (el. kan) tru ho vart sint – du store min kor sint ho vart;
- skal tru om han kjem? – eg lurer på om han kjem;
- er det sant, skal tru? – jamfør tyd. 5
- ha tiltru til, lite på
Døme
- eg trur ikkje på det ho seier;
- eg trudde ikkje mine eigne auge;
- tru på det ein driv med;
- tru på fri konkurranse;
- trur du meg ikkje?
- tru ein på hans ord;
- han er ein svikar, tru du meg!
- ho trur seg ikkje til å ta oppgåva
- i religiøst mål: (vere viss på at Gud finst og) ha full tillit til Gud og hans nåde (jf òg I truande 1)
- tru på Gud;
- ha vanskeleg for å tru
- (over)late i tillit, fortru (2)
- tru nokon til å passe huset – jamfør trudd
- vere overtydd om (at noko finst), ha visse (om)
Døme
- tru på ein gud – jamfør tyd. 2;
- tru på ufoar;
- tru på julenissen
Døme
- tru seg til ein
- brukt i infinitiv for å uttrykkje uvisse (forkorting av skal tru, må tru):
Døme
- tru om han kjem?
- kjem han, tru?
Faste uttrykk
- tru segha sjølvtillit; våge