Gå til hovudinnhald
Tilgjenge
ordbøkene.no, Bokmålsordboka og Nynorskordboka

Avansert søk

Vanleg søk
Søkjehjelp
Eitt treff

Nynorskordboka 139 oppslagsord

rangklasse

substantiv hankjønn eller hokjønn

Tyding og bruk

klasse av personar med same rang (1, 1)
Artikkelside

gjere nokon rangen stridig

Tyding og bruk

konkurrere om førsteplassen;
måle seg med nokon;
utkonkurrere;
Sjå: rang, stridig
Døme
  • ingen kan gjere han rangen stridig
Artikkelside

-rangs

adjektiv

Opphav

av rang (1

Tyding og bruk

med slik rang som førsteleddet nemner;
Artikkelside

rangstige

substantiv hankjønn

Tyding og bruk

rekkjefølgje med omsyn til rang;
Døme
  • stå høgt på rangstigen
Artikkelside

rangordning

substantiv hokjønn

Tyding og bruk

gradering etter rang (1, 2)
Artikkelside

professor

substantiv hankjønn

Uttale

profesˊsor, i fleirtal profesˊsorar; profesoˊrar

Opphav

frå latin, av profiteri ‘undervise offentleg’

Tyding og bruk

(tittel for) forskar og lærar av høgaste rang ved eit universitet eller ein høgskule
Døme
  • ho er professor i botanikk
Artikkelside

prioritering

substantiv hokjønn

Tyding og bruk

  1. det å gje rang framfor andre
    Døme
    • prioritering av distrikta
  2. plassering i rangordning
    Døme
    • ei streng prioritering av arbeidsoppgåvene
Artikkelside

prioritere

prioritera

verb

Opphav

av prioritet

Tyding og bruk

  1. gje rang framfor andre
    Døme
    • prioritere ei sak
    • brukt som adjektiv:
      • prioriterte oppgåver
  2. setje opp i rangordning
    Døme
    • prioritere ynskemåla sine;
    • førebygging må bli prioritert høgare

Faste uttrykk

  • prioritere ned
    gje lågare plassering i ei rangordning
  • prioritere opp
    gje høgare plassering i ei rangordning
Artikkelside

plass

substantiv hankjønn

Opphav

norrønt plaz, gjennom lågtysk, frå latin platea ‘brei gate’; samanheng med plate

Tyding og bruk

  1. ope område i by, omgjeve av bygningar og ofte med benker, planter og liknande
    Døme
    • byen har mange fine plassar
  2. større, ope område som blir brukt til eit særskilt føremål
  3. stad der nokon driv ei viss verksemd
  4. Døme
    • kome til ein ny plass;
    • langs vegen var det mange fine plassar der vi kunne raste
  5. om eldre forhold: husmannsplass
  6. avgrensa stad der ein kan sitje, stå eller liggje
    Døme
    • hesten står på plassen sin i stallen;
    • det er framleis ledige plassar på toget
  7. stad der noko høyrer til eller skal vere
    Døme
    • ho fekk plass på studiet i Bergen
  8. volum eller areal som trengst eller kan fyllast;
    Døme
    • ha god plass;
    • det var ikkje plass til dei på bussen
  9. posisjon, rang;
    plassering
    Døme
    • ha ein framskoten plass i partiet;
    • ho kom på andre plass i NM

Faste uttrykk

  • falle på plass
    ordne seg;
    bli klar
    • viss finansieringa fell på plass, blir brua ferdig om to år
  • setje på plass
    • snakke nokon til rette;
      stramme opp, refse
      • ho sette motdebattantane på plass
    • gjere det klart korleis ting skal vere
      • setja tinga på plass
  • ta plass
    setje seg;
    stille seg opp
  • vere på sin plass
    vere passande, relevant eller liknande
    • orsakinga var heilt på sin plass
Artikkelside

degradering

substantiv hokjønn

Tyding og bruk

  1. det å degradere (1) eller bli degradert;
    tildeling av lågare posisjon eller status
    Døme
    • degradering frå eliteserien;
    • sosial degradering frå eitt samfunnslag til eit anna
  2. nedsetjing til lågare militær grad eller rang
    Døme
    • etter degraderinga var ho fenrik
Artikkelside
Side 2 av 14