ulykke, ulukke
substantiv hokjønn
Opphav
norrønt úlykka; frå lågtysk ungeluckeTyding og bruk
- hending som valdar stor skade;alvorleg uhell, katastrofe
Døme
- bilulykke;
- flyulykke;
- gruveulykke;
- trafikkulykke;
- bli utsett for ei ulykke;
- det kom store ulykker over landet;
- når ulykka er ute;
- ulykka hende (el. skjedde) da bilen skulle køyre forbi
- skadeleg forhold, uheldig omstende, sørgjeleg stode
Døme
- det er ei ulykke å vekse opp i slummen;
- det er inga ulykke om vi må vente litt;
- ulykka er at middelet ikkje finst;
- føre ulykke over nokon
Faste uttrykk
- ei ulykke kjem sjeldan aleinenår noko går gale, kan ein rekne med at endå meir går gale
- gjere ei ulykke påskade (noko(n)); tyne (nokon)
- kome i ulykka(m a, om ugift kvinne) bli gravid uviljes
- til all ulykkeulykkelegvis